EntellektuelForum

Alemdar · Tarih: Pts Oca 10, 2011 11:04 pm Mesaj konusu: Gariban pornosu

Gariban pornosu
Sırrı Süreyya ÖNDER
10 Ocak 2011

Sinema yapma duygumu kardeşim Ali'ye açtığımda mahzun mahzun yüzüme bakıp 'Abi Allah göstermesin sonumuz Tornacı gibi olmasın' demişti.

Siz hiç artist ansiklopedisi gördünüz mü? 1970’li yıllarda yaygındı.
Taşradaki sahaflarda belki bulursunuz. İçinde yüzlerce Anadolu garibanının şekilli fotoğrafları vardır. Sistem şöyle çalışırdı. Yüksek tirajlı bir gazeteye, “Artist yarışması başlamıştır” şeklinde bir ilan verilirdi. Ruhunda bir artistin kıpraşıp durduğunu vehmeden garibanlardan, birisi boy olmak üzere iki fotoğraf göndermeleri istenirdi. Buraya kadar bir sorun yok. Alan ve veren tam bir mutabakat içinde, araya girilmez. İşin çatallaştığı yer, ‘zarfın içine bilmem ne kadar posta pulu koyunuz’ talebiydi. “Niçin pul” sorusuna verilen cevap “Sizlerle yürütülecek yazışmalar için” mealinde olunca son direnç noktası da kırılmış olurdu.
Fotoğraflar çektirilir ve içine posta pulları da konularak gönderilirdi.
Adıyaman’dan mesela fotoğraf gönderip de “Müjde! Kazandınız!!” cevabı almayan hiç kimse yoktu. Bundan sonraki etap biraz nefes kesen cinstendi. Yeni mektubun içeriği şöyle olurdu: “Şu kadar para gönderirseniz Türkan Şoray ve Cüneyt Arkın’ın da içinde bulunduğu ansiklopediye sizin de fotoğrafınız basılarak bir tane gönderilecektir.”
Bunu okuyan gariban, kendini Türkan Şoray’ı ‘kirletmek’ isteyen kalleş artistlere ‘zoppa’ çekerken hayal edebilirdi.
Eskiden sahtekârlığın da bir haysiyeti vardı. Bu parayı gönderenlere, gerçekten de bu ansiklopedi gelirdi.
Gerisi garibanın ahmaklık katsayısına ve sahtekârın merhametine kalmıştı.
Adıyaman’ın Kahta ilçesinden çıkan bir ‘Aktör’ü vardı, Hamit Yıldırım.
Rahmetli, ne olmuş, nasıl olmuşsa kapağı Yeşilçam’a atmıştı. Üstelik Türkan Şoray’la da oynadığı filmler vardı. Bu durum, Adıyamanlıların milli gururunu epeyce örselemekteydi. “Kahta’da var, bizde niye yok?” duygusu gittikçe artan bir azap vermeye başlıyordu.

Bir gün şehre bir film gelir...
İşte ismi lazım değil, Adıyamanlı bir tornacı, tam da bu sırada artist ansiklopedisine girmeye hak kazanmıştı. Diğer kazananların aksine, “Madem kazanmışım, gitmezsem ayıp olur adamlara” diyerek varını yoğunu satıp İstanbul’a gitmişti.
Epeyi haber alınamadı kendisinden. Derken efendim bir gün şehre bomba gibi bir haber düştü. Bizim Tornacı bir filmde oynamıştı ve yakında filmi Adıyaman’da gösterilecekti.
Film geldiğinde herkes afişteki hemşehrimizin adını büyük bir gururla seyretti. Artist yarışmasına rağbet arttı. Filmin ilk gösterimi gerçekten de bir Adıyaman galası gibi oldu. Sinema salonu hınca hınç dolmuştu. Film başladı. Daha ilk sahnede gösterişli bir kadın, tek başına bir otelden içeri girdi. Bir de baktık ki kadının valizini alan görevli bizim Tornacı... Biraz burulduk tabii. Hani pek de afilli bir giriş değildi. Yine de salonda bir alkış koptu. Hemşehrimiz kadını odasına götürdü ve bahşiş beklemeye başladı. Kadın da bahşiş yerine soyunmaya başlayınca olanlar oldu. Bizim Tornacı da soyunarak kadının üzerine hamle yaptı. Sonrası tam rezalet. Zalım kameraman hemşehrimizin arka bölgesine iyice yaklaşarak orada kaldı. Bütün perde ‘Tornacı’nın, yüzünüze güller, basurunu ve detaylarını gösterip durdu. Bu durum film boyunca o otele gelen bütün kadın müşterilerle tekrarlanıp durdu. Üstüne üstlük filmin sonunda kadınlardan birinin kocası oteli bastı ve bizim garibanı Allah yarattı demeyip iyice bir hışladı. Küfür kıyamet ve büyük bir hayal kırıklığıyla salonu terk ettik. Benim sinemaya heves etmem bu rezaletin 30. yıldönümüne rastlar. Düşünün her memleketin bir sinemacısı vardı ama bizim milli travmamız elimizi kolumuzu bağlamıştı. Sinema yapma duygumu kardeşim Ali’ye açtığımda mahzun mahzun yüzüme bakıp “Abi Allah göstermesin ama sonumuz Tornacı gibi olmasın?!” demişti.

Özgürlüğün sınırları
Bilgi Üniversitesi’nde yaşanan porno hadisesine taraf olanların hiçbiri bizim tornacı kadar gerçek değil. Ergen oğlan zıpırlığıyla yaklaşmayan birini bulmak güç.
Özgürlüğün sınırını pornoyla test etmeye kalkan arkadaşa mı yanarsın, bunu kaba bir erkek diliyle sulandıranlara mı, sizin izzetinize kalmış.
Sinemamızdaki ‘özgürlük’ sınırlarını hiç ırgalamadan aklını ve vicdanını insanlıkla paylaşmaya ahdetmiş bir güzel abimiz Zeki Demirkubuz, şu günlerde Ankara’da yeni filmine başladı. Benden de bir karakteri oynamamı istedi. Büyük aktör Engin Günaydın’a yancılık edeceğim. Senaryoyu okuduğumda mesleki kıskançlığın her çeşidini yaşadım, yalan yok...
Şimdi Ankara yollarına düşerken Tornacı hemşehrimin akıbetiyle kendiminkini karşılaştırdım. Ben sinema yolculuğumda hep güzel insanlarla karşılaştım, bahtlı olmam bundandır.
Özgürlüğün sınırlarını insanın en derin çekirdeğinde aramayı öğrendim.
Size birkaç hafta Ankara’dan yazacağım. Zeki Hoca izin verirse sette olan bitenlerden haberdar edeceğim.
Özgürlüklerin test edilmeyecek kadar net olduğu günleriniz olsun.

Eskiden sahtekârlığın da bir haysiyeti vardı. Para gönderene, içinde Türkan Şoray’ın yanı sıra kendisinin de yer aldığı bir Artist Ansiklopedisi gelirdi.

Radikal
_________________
Bir varmış bir yokmuş...