EntellektuelForum

admin · Tarih: Prş Ağu 28, 2008 8:20 pm Mesaj konusu: A$k mI bu?

Nesrin Y. ÇORAKBAŞ
Aşk mı bu?

Varlığını bildiğim ilk andan beri bambaşka biriyim sanki!

Gözlerimdeki bakış, dudaklarımdaki nağme, yüreğimdeki ritim değişti. Eften püften şeylere kahkahalarla gülebiliyor, olmadık yerlerde hıçkırıklara boğulabiliyorum artık.

Siyah beyaz bir Yeşilçam klasiğinden yükselen titrek Sadri Alışık sesi yahut hayvanlar âleminden sevgi dolu bir fotoğraf karesi, gözyaşlarımın süzülmesine yetiyor yanaklarımdan.

Duygularım taşkın bir nehir gibi, her yana savrulmaya hazır. Önüne kattığını sürükleyecek denli pervasız coşkum, aklını yitirmişçesine sakınmasız…

İlk gençlik çağlarımdan bu yana yaşamımı bir karabasan gibi gölgeleyen imgelemden kurtuldum. Issız limanımdan beni alıp, her an uzak ufukların ardına götürmeye hazır bekleyen geminin halatını gevşettim. Aşkın dalgalar arasında, yalnız yolculuklara çıksın diye ona yol verdim.

Gitmeye yakın dururdum bir zaman hep. Göçme’lere özenir dururdum sonbaharların ardından...

Soğuk gecelerin içinde yol alan puslu otobüs camları, ardı ardına vagonlarda kalabalık yalnızlıkları taşıyan raylar, bulutları yara yara arşa yaklaştıkça gerçeklikten koparan uçuşlar, Karadeniz’in delibozuk dalgalarında kaybolmakla eşti esrik ruhumun yaban dilinde…

Oysa, gitme’lerden daha cazip şimdi kalma’lar. Çünkü artık kalma’ma değecek bir şeyler var!

Nicedir izini kaybettiğim aidiyetimi fark ettim onunla. “Tutunabilmek” için esaslı bir nedene kavuştum. Umudum yavaş yavaş sönerken ‘başka türlü bir şey’e dair, heyecanlı bir bekleyişe büründüm.

Hiçbir şey değmezdi ataletimden kurtulup ‘yeniden’ başlamaya, ama içim içime sığmıyor şimdi yeniden başlama coşkusuyla. Var olduğuma şükrediyorum, varlığını duyabildiğim için de Tanrı’ya!

Dokunabileceğim günleri sayıyorum ona; öpebileceğim, koklayabileceğim zamanı bekliyorum sabrımın sonlarında. Ufacık bir kıpırtı, yetiyor nabzımı artırmaya.

Sevgi, tarifi imkânsız bir şekle bürünerek somutlaşıyor, ılık bir meltem gibi yayılıyor bedenimin her yanına. Diriliyorum, canlanıyorum, sevginin damarlarımdan akıp hücrelerime yol aldığını duydukça.

Zaman geçmek bilmiyor, ancak ben biliyorum ki çoğalacağım onunla. Aşk dolu bir çember olacağız tüm kötülükler arasında. Biz olacağız, varlıklarımız birbirine karıştıkça.

Sahi, aşk mı deniyor buna da?!

aktifhaber